Zo redden we de zaak én een vriendschap
Als advocaat denk je snel in problemen, met gestrekt been erin. Ik denk liever in oplossingen. En werk het liefst op zo’n manier dat álle partijen tevreden zijn.
Onlangs werd ik gebeld door een cliënt: een voormalige vriend van hem had een bedrijf in Spanje dat failliet was gegaan. Mijn cliënt had nog anderhalf miljoen van het bedrijf tegoed, dus hij was flink nijdig. Begrijpelijk, maar met boosheid los je een probleem niet op. Daar zijn kennis van internationaal insolventierecht en een slimme strategie voor nodig.
Op de stoep
We gingen voor een tweesporenplan. Ik sloeg vanuit Nederland alle juridische piketpaaltjes met de curator, en mijn cliënt vertrok naar Spanje om zijn voormalig vriend op te zoeken. In eerste instantie wilde de voormalige vriend mijn cliënt niet spreken. Maar mijn cliënt hield voet bij stuk, en stond uiteindelijk gewoon bij de man op de stoep. En zo kwam het toch tot een gesprek. Tijdens dat gesprek brak snel het ijs. De Spaanse vriend schaamde zich eerst, maar nadat hij zijn verhaal had gedaan, werd al snel duidelijk dat mijn cliënt hem wel wilde helpen.
Ruimte voor oplossingen
Het gesprek bracht ruimte voor een tweede gesprek, waarbij ik als insolventiespecialist aanschoof. Vervolgens heeft er overleg plaatsgevonden met de Spaanse curator. Samen hebben we gezocht naar oplossingen voor de problemen in Spanje. Daarbij geholpen door onder meer de kennis van het Europese Insolventierecht.
De onderneming kon niet meer worden gered, maar mijn cliënt wilde de Spaanse ondernemer wel helpen om een doorstart te maken. Bijna al het personeel is in dienst gekomen van die nieuwe onderneming. Zelfs een groot deel van de crediteuren kon betaald worden. De zakenrelatie is hersteld. En de vriendschap ook. Ik denk dat ze er beiden nog jaren wel bij varen.
Zo positief kan het insolventierecht dus zijn.